Feel the Fear and do it Anyway……

Een mooie titel waar ik jaren geleden deze blog mee begonnen ben. Ik stond op het punt om alleen met een rugzak voor een aantal weken naar de Filipijnen te vertrekken. Doodeng……..maar ik was ook wel heel erg nieuwsgierig.

In die tijd heb ik veel over mijzelf mogen leren………..en de jaren die daarna volgde nog meer!

Het zijn turbulente jaren geweest. Zowel mentaal als fysiek met veel uitdagingen. Ik ben oma mogen worden, we hebben de corona jaren gehad. Dit alles heeft mijn toch al “drukke” hoofd na doen denken over wat voor mij nu echt van belang is.

Mijn zegeningen gaan tellen zeg maar……en dat heeft er toe geleid dat ik mijn veilige, zo bekende thuishaven op ga geven voor een nieuw avontuur. Na 60 jaar, met enige onderbrekingen ga ik het vertrouwde Gennep verlaten. (met dank aan de mooie foto’s van Frank Wouters)

Het spreekwoord zegt, men weet pas wat men mist als men het kwijt is, heeft mij vooral de laatste weken achtervolgd. Ik ben met andere ogen naar Gennep gaan kijken, tijdens mijn wandelingen in en om Gennep realiseerde ik mij hoe mooi onze omgeving is en hoe rijk de geschiedenis van Gennep is.

De laatste maanden heb ik gebruikt om mijn grote huis op te ruimen. Maar alle spulletjes moesten wel een goed “tehuis” krijgen. Zo ben ik natuurlijk ook bij stukken van pap uitgekomen. Hij is hier in de Loodstraat 58 met zijn bedrijf “De Fritesspecialist” begonnen. Op hun Koperen bruiloft (12,5 jaar) kregen zij van het personeel een houten bord met hun naam en jaartal. Na enig onderzoek blijkt dit door Tonny Smeets (meubelmaker Gennep) gemaakt te zijn. Wat moest ik hier toch mee….aan de muur hangen in mijn nieuwe huis was geen optie. Het moest in Gennep blijven. Harm Teunissen en de Kenniskeuken Bib Gennep boden de oplossing. Het is met het verhaal van Jan Smits. “de Fritesspecialist” goed opgeborgen!

Zo zijn er in de laatste maanden veel herinneringen langs gekomen! De herinneringen aan de Loodstraat, het mooiste gedeelte van mijn jeugd, heeft ervoor gezorgd dat ik mijn 2 jeugdvriendjes, Ronny van Dijk en Peter van den Boom, na 50 jaar weer ontmoet heb. Tijd om te eten was er eigenlijk niet. Het was bijzonder om te mogen ervaren dat een vriendschap en oprechte jeugdliefde gewoon daar verder gaat waar je elkaar weer ontmoet. Bijzondere ervaring!

Klaar voor het volgende hoofdstuk van mijn boek?

De spanning giert door mijn keel, vrijdag “krijg” ik de sleutel van mijn huis in Almere! Het voelt als emigreren…….alles is onbekend, ik ben zelfs bang dat ik met google maps moet fietsen anders vind ik mijn huis niet meer terug!

Helemaal anoniem……als ik hier de deur uit loop, duurt het soms 45 minuten voordat ik bij AH ben, niet omdat het zover lopen is hoor, nee het is maar 100 meter, maar omdat ik vaak mensen tegen kom en dan eff een praatje wil maken. Bij AH binnen vergeet ik met grote regelmaat waar ik nu eigenlijk voor kwam, briefje natuurlijk weer thuis laten liggen, maar ook door de mensen die je hier aanspreken, de klanten maar ook het personeel die je al zolang kent. Die jouw kinderen kennen…….zucht

Of bij de stads, bij Mariette (beter bekent als Jet) eff een theetje met krantje, en op zijn tijd een wijntje te drinken. Gewoon eff kletsen. Vaak ook aanschuiven aan een tafel met bekende. Naar je eigen kapper lopen en zeggen, je weet het wel he Frank. Naar Boxmeer, Arts schoenen, waar ze in feite “mijn” schoenen al klaar zetten omdat ze jouw al zolang kennen…..

Je laat iets achter…..

Maar waar ga ik naar toe………..

Ik ben een familie mens…..ik mis oprecht de familie om mij heen. Als ik met bepaalde dagen gezinnen met de kleinkinderen met z’n allen zie lopen, met de Kermis, met Kerst, Pasen, de Gennepse Braderie noem ze maar op…. Het was voor mij altijd normaal dat wij als kinderen (Twan en Ik) naar oma fietsten, naar tantes en ooms in het dorp. En later mijn ouders, mijn kinderen, de kinderen van Twan met z’n allen aan een grote tafel samen…

Dus wat is voor mij belangrijk, in de buurt van mijn kids. En hopen dat ik daar weer een netwerk op kan bouwen! En waar ik ook ben, mensen mis ik altijd, maar zoals ik al eerder beschreef, een “echte liefde” gaat niet stuk, overleeft jaren en afstanden.

Dag Gennep, Hallo Almere….mensen zeggen dapper hoor Anja, ja dat vind ik zelf ook wel, bang maar ook nieuwsgierig!